Meissie 3. Dit is ook duivensport!
Dit is voor mij een heel bijzondere duif. Ze heeft een vast plekje in het hok. Bij binnenkomst staat ze mij op te wachten. Zo bijzonder dat als ik rond hok bezig ben dat ze mee vliegt of loopt en natuurlijk ook vaak in de weg loopt. Het is toch ongelofelijk dat als je 10 meter voor het hok zit en ze vliegt los dat ze naar je toekomt als je roept? Dat ze bij je op tafel gaat zitten. Dat ze onze hond, Maltezer Leeuwtje koppies geeft. Dat ze die hond achterna loopt. Dat ze op mijn hoofd , schouder blijft zitten bij lopen. Dat ze bij je wil kroelen wel 10 minuten lang. Ze haalt duiven binnen tijdens de vluchten en dat kan ze zo goed. Maar:
Maandag 4 maart , met mijn vrouw, naar Wolff in Wezep. Mijn gedachte was om “Meissie”mee te nemen wat er ook zou gebeuren. Kon ze rustig thuis dood gaan dacht ik. Ik wist dat ze nog leefde nl. Bij aankomst in de praktijk gaf ik het aan bij de receptie. Ik kwam onaangekondigd. De assistente zei is goed maar ik geef het nog door aan Nanne en vraag of hij nog iets te melden heeft. Ik moest even wachten op Nanne want hij wilde me nog spreken.
Nanne gaf aan dat er niets te redden was. Grote tumor achter bij het poepgat. “Wordt echt niet beter” zei hij. Ik kreeg Meissie in de handen en ze voelde wel weer warm aan echter wel wat stront rond de anus. Moet nog even zeggen dat toen ze mij hoorde ze toch weer antwoord terug gaf en toen ik haar vast had gaf ze weer koppies. Ik wist het niet en dacht aan de pijn die ze zou gaan lijden als ik haar mee nam. Toch overstag gegaan en toestemming gegeven voor prikje. 2 ml kreeg en het zou paar minuten duren Ze slaapt langzaam in werd er gezegd. Ik had “Meissie” constant in handen. Telkens als ik begon te praten zei ze wat terug of wilde ze koppies geven of kwam er meer leven in. Na 10 minuten wilde ze zelfs weer lopen> Ze kreeg er nog 1 ml bij. “Deze hoeveelheid gebruiken we voor een poes “zei de assistente. Na 20 minuten was ze er nog en tilde de kop nog op.
Ik ga naar huis zei ik en neem haar natuurlijk mee. Let op. Thuis leefde ze nog. Dus 60 minuten later gaf ze nog een reactie. Even later was ze overleden. Dat ze sterk was wist ik maar dit is wel erg bijzonder. Dan geef je een prikje en denk je ook dat het zonder lijden gaat. Nou dat was hier dus niet het geval. Iedere keer als ik wat zei kwam er weer leven in. Zo apart.
Nu ligt ze nog steeds in mandje in schuur. Ga haar dit weekend begraven.
Het komt wellicht wel heel erg sentimenteel over allemaal maar ook deze kant van de Duivensport maakt het hier zo mooi. Deze duivin heeft bijna geen prijs gevlogen . Mijn zoon zei deze week nog dat ze wel veel prijzen had gewonnen. Dat klopt wel ja , door haar werden vroege prijzen behaald want ze zette als het ware de duiven op de antenne. Nog nooit een nestje gehad dus totaal geen kweekwaarde ook. Maar oh zo gaaf om die duif om je heen te hebben als je met het hok en de duiven bezig bent.
Een duivenvriend uit Joure gaf deze week ook aan dat het leuke aan duiven toch ook gewoon in de omgang met je duiven zit en al helemaal met zo een makke duif. En zo is het.
Wat hebben we van deze duif genoten!